از داوری مقاله‌های گردهمایی دانش‌اموزی فیزیک ایران تا داوری طرح رصدهای یک رصدخانه بین المللی

این دو هفته گذشته آخرین مهلت فرستادن طرح رصد برای تلسکوپهای مختلف بود. شما باید برنامه رصدتان را بنویسید و بفرستید و اگر شایسته بود و زورش به کار دیگران چربید می توانید وقت رصد بگیرید. یک هفته بعد از فرستادن طرح برای تلسکوپ جیمز کلرک ماکسول یک نامه دریافت کردم از گروه داوری برای تعیین وقت. کلی تعجب کردم که به این زودی جواب دادند؟ لابد حتماً گفته‌اند نه که به همین زودی جوب داده‌اند. خلاصه با کلی ترس و لرز کلیک کردم و متن نامه باز شد: داور عزیز.... وااااااااییی! من ندید بدید به عنوان داور برای بررسی یک طرح رصد انتخاب شده بودم! باورم نشد اولش، فکرکردم اشتباه شده، یک ای-میل زدم که بابا من هنوز جوجه دانشجو هستم ها؟! مطمئن هستید که این نامه را درست برای من فرستاده‌اید؟ یک جواب بلند بالا دریافت کردم که بله جنابعالی صلاحیت دارید که این طرح را داوری کنید. بعد که فکر کردم دیدم کی شایسته تر از من؟ توی دو سال گذشته من صدو شصت ساعت از این تلسکوپ وقت گرفته‌ام، بعید می‌دانم هیچ کس دیگری توانسته باشد این همه وقت بگیرد. بگذریم که به خاطر شرایط بد یا خوب جوی کمتر از هفتاد ساعت این وقت را استفاده کرده‌ایم. با کلی ذوق و شوق فایل پیوست را باز کردم. انتظار نداشتم که اسم و رسم درخواست کننده وقت هم توی فایل باشه که یک مرتبه دیدم دهه! این آقاهه که رئیس کل این تلسکوپ و مرکز نگهداری ان و سیاست گذاری برای تعیین اولویت پروژه‌ها و ... است. حالا کی‌جرأت داره به ایشون وقت نده؟ اما از شوخی گذشته کلی یاد گرفتم که چه جوری باید یک طرح رصد مختصر و مفید نوشت که مو لای درزش نرود. بالاخره یک فرقی باید بین دانشجوی صفر کیلومتر و رئیس یک رصدخانه با عظمت که بیست و پنج سال سابقه کار دارد باشد دیگر